Ten dzień już od samego rana był bardzo nieprzyjemny. PawełwWstał rano tak jak zwykle. Jego żona już nie spała. Stała przy pralce i segregowała ubrania do prania:
- Mógłbyś mi czasem pomóc – powiedziała z wyrzutem – wszystko jest ciągle na mojej głowie!
- Nie zawracaj mi teraz głowy praniem – odpowiedział ze złością. W jego firmie jest teraz tyle kłopotów, a ona czepia się o jakieś głupoty. Poszedł do kuchni przygotować śniadanie. Ich nastoletnia córka siedziała już przy stole i jadła szybko śniadanie, spiesząc się do szkoły na zajęcia. Co chwilę zerkała na swojego nowego smartfona. Paweł obserwował ją ukradkiem i włos mu się jeżył na głowie. W ciągu zaledwie dziesięciu minut śniadania jego córka zamieniła z nim trzy słowa, przez cały ten czas zerkając na telefon. „Powinniśmy pojechać gdzieś razem”- pomyślał. Marzenia ściętej głowy! W pracy tyle kłopotów, jego firma podpisywała właśnie niezwykle intratny kontrakt. Burzliwe negocjacje trwały już od miesięcy i lada dzień powinny się skończyć. Wszyscy w firmie byli już niezwykle zmęczeni tym ciągłym stresem. „Muszę zaplanować jakiś urlop i spędzić trochę czasu z rodziną”. Wyobraził sobie jak leży na plaży i popija drinka z parasolką. Od lat chodził mu po głowie pomysł wyjazdu do Maroko, gdzie mogliby połączyć wypoczynek na plaży z aktywnym zwiedzaniem. Nigdy nie przepadał za leżeniem na plaży, ale w obecnej chwili nie odmówiłby takiej przyjemności. Złapał teczkę, krzyknął dziewczynom „na razie” i wsiadł do samochodu. Odpalił silnik i włos mu się zjeżył na głowie, gdy w lusterku spostrzegł postać. Gdy drzwi garażu podniosły się i słońce rozświetliło pomieszczenie, z ulgą stwierdził, że to tylko jego żona zeszła powiedzieć mu, że wieczorem przychodzą Wiśniewscy i żeby się nie spóźnił.
Ruszył do pracy. Po drodze były jak zwykle korki. Stojąc na rogu Mikołowskiej i Kościuszki rozmyślał o negocjacjach w firmie. Szef zmienił strategię i mającą dotąd ludzką twarz firmę, postanowił zmienić w kapitalistycznego drapieżcę. Stąd nerwowa atmosfera. Nagle wszyscy pracownicy zaczęli między sobą konkurować. Każdy chciał być najlepszy, każdy siedział w pracy po godzinach. A on ciągle rozdarty pomiędzy pracą i domem czuł, że jego kariera wisi na włosku. Szef już zaczął zauważać jego postawę. Wezwał go nawet do gabinetu i zaczął:
- Panie Pawle, sprawdzałem pana wyniki. Są coraz gorsze. Niech pan spojrzy na ten tydzień, a teraz na ten…no i wreszcie na te dwa ostatnie. Tak nie może być. Porównywałem to też z wynikami pana kolegów, i z poprzednim rokiem i jest zdecydowanie coraz gorzej – spojrzał na Pawła karcącym okiem.
- Tak, ale jeśli spojrzy Pan na wyniki z ostatnich kilku lat widać jasno, że moje inwestycje przynoszą stały, stabilny wzrost. Niech pan nie dzieli włosa na czworo. To, że wyniki z kilku ostatnich tygodni są słabsze nie znaczy, że nie mamy do czynienia z chwilowym regresem na rynku.
Wspominając tę rozmowę dojechał w końcu do siedziby firmy. Nowa sekretarka siedziała przy biurku recepcji.
-Czy jest coś do mnie?- zapytał. Sekretarka roześmiała mu się prosto w twarz i odrzekła:
- Nie jestem od przynoszenia pańskich listów. Proszę sobie iść do kancelarii.
„Bezczelna smarkula” pomyślał. „Muszę jej wybić z głowy takie zachowanie, jeszcze urazi jakiegoś klienta”.
Start Quizhttps://www.youtube.com/watch?v=fD9LIQOL0ps
text: http://www.tekstowo.pl/drukuj,cala_gora_barwinkow,panie_prezydencie.html
"Panie Prazydencie" - Cała Góra Barwinków
A kiedy znów wygłosicie orędzie
Panie premierze, panie prezydencie,
Będziemy śmiać się wam prosto w twarz,
Tak niewiele nam możecie dać.
Tak niewiele nam możecie dać,
Na niewiele więcej was stać.
Tak niewiele nam możecie dać.
Tak niewiele nam możecie dać,
Na niewiele więcej was stać.
Tak niewiele nam możecie dać.
W tym co mnie kręci, w tym o mnie napędza
Nie bardzo widzę jakiż masz wkład,
Sam sobie poradzę, wiem czego mi trzeba
I tak niewiele mi możecie dać.
Tak niewiele nam możecie dać,
Na niewiele więcej was stać.
Tak niewiele nam możecie dać.
Tak niewiele nam możecie dać,
Na niewiele więcej was stać.
Tak niewiele nam możecie dać.
Tak niewiele nam możecie dać,
Na niewiele więcej was stać.
Tak niewiele nam możecie dać.
Tak niewiele nam możecie dać,
Na niewiele więcej was stać.
Tak niewiele nam możecie dać.
Tak niewiele nam możecie dać,
Na niewiele więcej was stać.
Tak niewiele nam możecie dać.
Tak niewiele nam możecie dać,
Na niewiele więcej was stać.
Tak niewiele nam możecie dać.
