The Hartlib Papers

Salutem et Amorem. Invitat me ordinarius terminus ad iterandam ad te scriptionem, Hartlibi mi. Et ne sis nescius: tertiâ jam vice scribo à 23. Octobris: postqvam scilicet tecum de scriptione menstruâ pactus fui. Utinam in interea qvid reposuisses! ut suppeteret scriptioni fusiori materia. Tametsi enim aliqva habeam tecum communicanda de lucubrationibus illis meis; qvarum nuper ad te mentionem feci: malo tamen priùs audire responsum tuum ad priora epistolarum capita. Id tantùm in antecessum scias: non adeò infeliciter (Deo sit laus!) succedere: qvæ de redigendis in ordinem Didacticis meis Cogitationibus aggressus sum. Experturus procul dubiò successûs expeditiores: si non sic cum sollicitudinibus conflictandum mihi esset. Qvas tamen à me relegare soleo, qvantum possum. Nemo enim aliqvam mei curam habet: undiqvesecus video me deseri. Etiam optimus Dominus Hottonus, toties à me interpellatus, ne gry qvidem sonat. Dubius ergò hæreo: num in amore vel odio ibi sim? et num à Patrono levamenti qvid sperandum, necne? Ipse etiam Comenius qveritur: se jam à qvinque mensibus, et ulteriùs, nec à Patrono, nec ab Hottono, (exceptâ unicâ, circa Calendas Septembres datâ, epistolâ) qvicqvam recepisse. Et tamen, qvia annonæ indies ingravescit caritas, duplo ferè pluris emere cogor, atque superiori anno; qvicqvid pro victu et amictu indigeo. Unde non possum non in varias abripi sollicitudines; [deletion] ingenii<TRANS SWITCH="2"></TRANS> ardua<TRANS SWITCH="1"></TRANS> molimina (immane qvantum!) sufflaminantes. Nec propter hiemis rigiditatem, reique domesticæ angustiam, cum tenellâ pullitie aliò sedem transferre audeo. Qvorsum enim? ubique pecunia in pretio majori est; atque virtus et eruditio. Tu, mi Hartlibi, semel adhuc optimum Dominum Hottonum compella; imò compelle potiùs: ut responso aliqvo me dignetur: soleturque frigentes meas Musas; si qva solatii spes in Patrono reliqva est. Etiam nullius subsidii nuncium (si aliter fieri neqveat) tandem me tranqvillabit: qvia sic spebus frustraneis finem imponet: & aliò flectere temonem jubebit. Hæc qvippe sola spes me per hanc hiemem Elbingæ detinuit: à tam pio et munifico Patrono haudqvaqvam me desertum iri. Nec hodieque id metuere possum: tam [firmam] in ipso fiduciam posui. Dominus Deus omnia nostra consilia dirigat ad bonum exitum! Destinavi hanc epistolam ad Reverendum Dominum [Rulitium]: ad qvem tuas qvoque responsorias (si commodior desit via) dirigere possis. Degit enim hîc Mercator qvidam Belga, amicus meus singularis, [Heinrich Bovers?]: qvi hebdomadatim Amstelodamum scribit; & inde alias recipere solet. Hic rectè, si qvid ad me includetur, mihi exhibebit. Significavi id Domino Rulitio: nominavique Mercatorem alium Amstelodami, Christianum Massam: cui suas ad Goverum nostrum dehinc credat. Scriberem plura: sed immersus qvodammodò sum profundioribus lucubrationibus: qvarum partem, spero, videbis brevi: si me Deus eò usque sospitare, & superstitem esse voluerit. Nolim enim vel unicâ scriptione coram te apparere asymbolus. Qvod superest: vale in Domino; cum universâ familiâ tuâ peramanter salutatus. Elbingæ, 12. Decembris, 1647.

                   Tuus antiqvâ fide

                                    Cyprianus Kinnerus D.

                    Clarissimo viro,

                 Domino Samueli Hartlibio

                   fautori et amico honorando.

                                    Londinum.

No. 8. 12. Decemb

        1647./